Styl Hung Gar kung fu wywodzi się z południowego klasztoru Shaolin. Twórca Hung Garu, Hung Hee Gong洪熙官, zgłębił w klasztorze styl tygrysa,by w późniejszym okresie wzbogacić go o techniki stylu żurawia. Te dwa style, pozornie odmienne od siebie, po połączeniu w jeden system walki stworzyły bardzo skuteczne połączenie, uzupełniające się nawzajem. Kolejni mistrzowie stylu dodawali do niego kolejne elementy, takie jak techniki stylu lamparta, smoka i węża, techniki twardego i miękkiego qigongu, dźwignie i chwyty chińskich zapasów, elementy medycyny chińskiej. Dzięki temu powstał styl walki bardzo pełny i wszechstronny, umożliwiający skuteczną walkę z każdym rodzajem przeciwnika.

Pod względem specyfiki styl Hung Gar jest stylem południowym. Kładzie nacisk głównie na techniki ręczne, siłę i skuteczność w walce. W jego skład wchodzą:

• techniki stylu tygrysa – silne i ofensywne techniki ręczne i kopnięcia w dystansie, wykonywane głównie w linii prostej  nastawione na zdominowanie i zniszczenie przeciwnika. Styl oparty na sile, dlatego w trakcie treningów kładzie się duży nacisk na ćwiczenia siłowe i wytrzymałościowe.

• techniki stylu żurawia – pomyślane do walki z większym i silniejszym przeciwnikiem. Styl charakteryzuje się dużą ilością uników, parowań, technik obrotowych i po łuku, uderzeń na punkty witalne i techniki dystansowe, mające unikać kontrataków przeciwnika. W treningach technik żurawia stawia się nacisk na elastyczność i mobilność.

• techniki stylu lamparta – techniki nastawione na szybkość i giętkość, zarówno w zwarciu, jaki i dystansie. Styl lamparta to głównie techniki proste, wykazują się mniejszą siłą niż techniki tygrysa, za to zdecydowanie większą szybkością i finezją.

• techniki stylu smoka – techniki smoka są to przede wszystkim ruchy obrotowe i koliste, wzorowane na ruchach ogona mitycznego smoka. Charakterystyczne dla technik smoka są ciągłe zmiany kierunku ataku i zejścia oraz brak widocznej agresji – nigdy nie atakuje pierwszy, co jest oznaką spokoju. Stanowi on symbol duchowości i długowieczności, utożsamiany jest z siłą wewnętrzną Qi.

• techniki stylu węża – techniki markujące, nieprzewidziane, skuteczne zwłaszcza w bliskim dystansie. Dzięki nim przeciwnik nie jest w stanie przewidzieć ich końcowego efektu.

Wszystkie te techniki składają się na pełny system walki, jakim jest styl Hung Gar. Treningi stylu są wymagające, pełne ćwiczeń kondycyjnych i siłowych, poprawiających koordynację i ruchomość ciała. Jest to jednak olbrzymia zaleta stylu, gdyż daje on olbrzymią wszechstronność fizyczną i percepcyjną, nie tylko w sytuacjach bojowych, ale również w życiu codziennym.